نقد فیلم هوگو
لطفا بعد از دیدن فیلم هوگو این مطلب را بخوانید چون خطر اسپویل این مطلب زیاد است.
ین فیلم درجشنواره اسکار 2012 برنده 5 جایزه اسکار درزمینه های بهترین فیلمبردار برای رابرت ریچاردسون ، هوگو برنده بهترین کارگردان هنری ، جایزه بهترین صدابرداری برای فیلیپ اتاکستون و یوجین گرتی ، هوگو برنده جایزه بهترین تدوین صدا و برنده بهترین جلوه های ویژه
این فیلم نامزد یازده جایزه اسکار شده بود.
مارتین اسکورسیزی کاملا فرق کرده ومنحنی عملکرد اون بخوبی نشان از اوج پختگی دراوج تجربه کارییش را دارد
اسکورسیزی کارهای کوچکی درپرونده خود ندارد ولی تغییر دربافت فیلم وموضوع نکته ای هست که باعث شاخص شدن کارهای جدید اسکورسیزی میگردد
بقول یکی از منتقدین که درادامه نظرش را منعکس میکنم اسکورسیزی این بار تکنولوژی را به خدمت سینما می اورد نه برخلاف معمول سینمارا به قربانگاه تکنولوژی
داستان فیلم داستان کودک درون انسانهاست
رویاهایی که با انها بزرگ میشویم درونشان زندگی میکنیم واز انها برای زندگی عادیمان الهام میگیریم اما چون تعمیرکار خوبی نیستیم(اشاره به گفتگوی هوگو و جورج میلیس(با بازی زیبای کینگزلی)) رویاهای خودمان را فراموش میکنیم وانهارا درگوشه کمدمان دفن میکنیم
همان حکایت ترس های همیشگی ما از خودمان وجرات روبرو شدن با انها
اسکورسیزی به سینمایی که دران اسکورسیزی شده است خدمت میکند وداستان تولد ان را بخوبی به نمایش میگذارد
با ارائه فیلمی نسبتا درسطح کودکان اما حاکی ازواقعیت های سرد زندگی بزرگسالانی که کودک بودنشان را فراموش کرده اند
کودکی سینما را به یاد بزرگسالان ان می اندازد واینکه هنوزاین کودک به معنا ومفهوم نیازدارد
درکل مثل اغلب فیلم های اسکورسیزی این فیلم هم اهداف پلورالیستی خودرا با تکیه بر تم اصلی هویت سینما دنبال میکند ولی نمیشود این مسئله یعنی احقاق هویت سینما را دستمایه اصلی این فیلم عنوان کرد
تشابه شدید صحنه های فیلم که مثلا درپاریس اتفاق افتاده به صحنه های ایستگاههای قطار انگلیسی وتشابه معنایی به داستانهای چارلز دیکنز نشان از عدم امکان تمایز درمعناها وباورها دارد.
اسکورسیزی بخوبی میداند که امکان پرداخت به حقیقت انسانها ،رویاها و شکستن حصارهای باورهای سفت جامعه را درفیلم هایی با ژانری بجز انیمیشن ندارد وبرای همین به بهترین عملکرد خود دست میزند
انصافا فیلم ساخت خوب وبارداستانی حفظ شده ای دارد(بالاخره از بهترین کتاب سال 2007 الگوبرداری شده والحق از خود کتاب بهتر داستان را پرداخت کرده اند) ومضامین مورد نیاز اسکورسیزی را بخوبی به نمایش میگذارد
گذری به کارهای سابق اسکورسیزی وروالی که درپیش گرفته بخوبی انگیزه های اورا برای پرداختن به بزرگترین ایده انسانها یعنی محقق ساختن رویاها مشخص میکند.
فیلم هایی چون راننده تاکسی ... دوستان خوب... دارودسته های نیویورکی ... جزیره سرگردانی وبالاخره هوگو
حتی درفیلم قبلی اسکورسیزی هم او درزوج دوم هنریش یعنی دی کاپریو به دنبال زنده گرداندن رویاها بود
رویاهایی که در اسکیزوفرنی حقیقت پیدا میکردند!
هوگو Hugo که دیشب به تماشای ان نشستم اثری قابل تقدیر از یکی از بزرگترین وخلاقترین کارگردانهای تاریخ سینما بود.
منبع: سایت نواندیشان
